کارکرده مغز - 1

ما به تمام چیزهائی که میبینیم توجه نمیکنیم . مغز کنترل میکند که برروی چه چیزی تمرکز کنیم و بر روی چه چیزی تمرکز نکنیم . وقتی چشم های ما چیزی ماننده حرکت منحنی دست یک شعبده باز را دنبال میکند بیش از یک نوع سلول مغزی دخالت دارد . ( یک نوع سلول حرکت ها را دنبال میکند و نوع دیگر زمینه ی تصویر را کنار میزند ) مغز به صورت فعال بخش هایی ازتصویر را کنار میزند چیزهایی که ما بهش توجه نمیکنیم . وقتی چیزی را دنبال میکنیم تصویره دوروورش را نادیده میگیریم . مغز به حرکت حساس است شاید زیادی حساس است . این مکانیزم ادامه ی بغاست .. اگه برین تماشای نمایش شعبده بازی و بخواین تواناییتون تو تمیز دادن حقیقت و تخیل محک بزنید و نتونین حتمآ خوب نمایشی دیدین . و اونوقته که میگین چقدر درک دنیا سخته .

شعبده بازها ذات انسان و رفتار را مطالعه میکنند و اطلاعاتی در اختیار دارند که نسل به نسل به آنها رسیده و میتونن از روشی استفاده کنند که به علم منتهی میشه .

وقتی پای توانی مغز میاد وسط خیلیا فکر میکنن که رایانه از انسان هم هوشمند تره البته در بعضی از کارها رایانه دست خدارو داره . ثابت شده رایانه ها شطرنج بازهای قهاری هستن رایانه تونسته بزرگترین شطرنج بازهای جهان رو شکست بده . اما ساده ترین حرفهای انسان براحتی میتواند آنها را گیج کند . سوال اینه که چطور ما وارده دنیای هوش مصنوعی شدیم ؟ و آیا ممکنه ماشین ها یک تهدیده جدی برای توانایی های پیچیده ی مغزه انسان باشند ! هوش مصنوعی یعنی اینکه کاری کنیم که ربات ها و یارانه ها کارهایی بکنن که وقتی میبینیم آدما اون کارهارو انجام بدن میگیم وای این کارا کاره آدمیزاده .

 هوش مصنوعی خیلی سریع از مرزهایی که حقیقت رو از تخیل جدا میکنه عبور میکنه . هوش مصنوعی کاملآ دنیا رو تعقیر داده و باز هم میده . همه چیز هوشمند تر میشه .

اما هوش مصنوعی که به دنیای ما نفوظ کرده هنوز مثلآ با فیلم مشهوره 1-1-2000 ادیسه ی فضایی خیلی فاصله داره .اما تمام هوش های مصنوعی مستلزم مهارتی هستن که برای یارانه های واقعی مشکله = زبان انسان..

البته این برای انسانها طبیعیه هوش آدما به ماشین های طبیعی پردازش زبان وابستست . آدما میتونن با ابهام و تلفیق حرف بزنن و به در بگن که دیوار بشنوه اما یارانه ها نمیتونن کلمات را به تجربیات انسان ربط بدن کلمه ها فقط براشون یجور نماده. بنابراین خیلی سخته که یه یارانه بتونه تیکه های مبهم یک زبان رو دریافت کنه .

با توجه به پیچیدگی زبان انسان آیا رایانه ای هست که زبان انسان رو بفهمه ؟

مغزه انسان میتونه حدوده 1 گیگابایت اطلاعات ذخیره کنه . معمول ترین آرشیوه اینترنتی مورده استفاده تنها چهار برابر و نیم بیشتر فضا داره . اما ربات ها به اینترنت وصل نیستند بلکه میلیون ها بند سند و نوشته بهش وارد کردن ( منتخب های ادبی – لغت نامه ها – و دایره المعارف ها ) اما مقداره اطلاعات هیچوقت کافی نیست زیرا انباشت دارایی ها تنها نصف دارائیهاست چون در یک ربات همانقدر که به دانش توجه میشه به زبانش نمیشه . اما در کل فلسفه ی برخورد با هوش مصنوعی اصلآ درست نیست . چراکه با داشتن هزاران واحد پردازشی اصلآ شبیه مغزه انسان نیست .

مغزه انسان در چند کار را باهم پیش بردن خبرست همزمان میلیون ها نورون پرتاب میکنه تا مسئله رو حل کنه . ربات هم همینطور از ارتشی از یارانه های متعدد استفاده میکنه . به محض اینکه سرنخی دستش میاد شروع میکنه به جستجوی میلیون ها نوشته .به طوره مستقل شواهد جمع میکنه و دنبال گزینه ی مورده نظره عبارتهای سرنخ میگرده . بعد از اینکه سرنخ رو با انواع روش های مختلف تفسیر میکنه به صد ها جواب متعدد و معتبر میرسه . کاره دیگه ای که ربات میکنه اینه که جواب رو در نظر میگیره ( فرض کنه که درسته ) اینا براش فرضیات ردن . سپس یکی یکی جواب هارو در نظر میگیره بعد میگه صبر کن ببینم میتونم شواهدی پیدا کنم که کسی ثابت کنه که جواب درست اینه . ربات در واقع به صورت آکادمیک حدس میزنه . صدها جواب احتمالی رو بررسی میکنه و با استفاده از آمار حساب میکنه که کدوم احتمالآ درسته . در آخر فهرستی در اختیار داره که میگه این بهترین جوابه.. و ما 75 درصد مطمعآ هستیم که درسته. این اطمینان بر اثر چیزیه که بهش میگیم نماده ی شواهد امتیاز بندی ای میکنه که میگه من این شواهد رو میپسندم من این شواهده تجملی رو ترجیح میدم من شواهده طبقه بندی رو ترجیح میدم اینا همه منتهی به اونجا میشه .

آیا مدارها و سیلیکون ما را به رویای هوش مصنوعی کاملآ پیشترفته نزدیک میکنه ؟

گمان نمیکنم دست کم با روش برنامه ریزی و توسعه ی امروزی رایانه ها ما بتونیم شبه انسانی رو ابداع کنیم . از نظره من مسئله این نیست که فلان رایانه چقدر هوشمنده یا فلان ربات چقدر باهوشه مسئله اینه که چیزها یا کارهای جالبی که ما میخوایم انجام شه چقدر انجام میشه ؟ و برهمکنش کلیش چقدره در واقع ما باید به این بپردازیم .

به همین دلیل شاید ارزش داشته باشه که میلیونها دلار روی یارانه ای سرمایه گذاری کنیم که بلده بازی کنه شاید یه روزی کارهای خیلی گسترده تری بکنه .

دستیار پزشک روباتی رو تصور کنید که میتونه مجموعه ای از علائم رو به بیماری ای نسبت بده که شاید به گوش دکتر ها هم نرسیده باشه . یا رباتی که بتونه شواهد رو برای یک وکیل جمع آوری کنه . بعضی ها میگن وقتی خودمون همچین مغزه خوبی داریم چرا انقدر تلاش میکنیم هوش مصنوعی بسازیم ؟ پرنده های خیلی خوبی هستن که خیلی خوب پرواز میکنن اما بوئینگ 747 خیلی بدرد میخوره . ما میتونیم از پرنده ها و هواپیما ها یاد بگیریم میتونیم از مغز یاد بگیریم و چیزای بدرد بخور بسازیم .

ما میدونیم که مغزمون با تکانه های الکترونیکی کار میکنه با هر حرکتی یا تصمیم گیری هایی که میکنه تو سلول های مغزمون سود میکشه . حالا فرض کنید میشه با مثل کاری که با کنترل تلویزیون میکنیم بشه تو این مدارها دخالت کنیم ؟                                               ...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: